دانلود بررسی مجموعه ورزشی فرهنگی تفریحی الوحده ابوظبی – زاحا حدید

دانلود بررسی مجموعه ورزشی فرهنگی تفریحی الوحده ابوظبی – زاحا حدید

بخشی از مطلب
 از بعد معماری، حدید در فرم از اشکال زوایه دار و ذوزنقه به شکل اندام جانوران رسید. فرمهایی که عکسشان جالب و اجرایشان دشوار است. او همچنین ساختمانهای جهانی به تعبیر روبرت آدام طراحی نکرده است. حدید؛ استعداد بسیار خوبی در خلق شکلهای تازه دارد و یک نمونه از آن طراحی خودرو او برای کنی شاچر است. طرحهایی که همانند ساختمانهای او یک تجربه غیرمتعارف در زمینه شکل شناسی هستند.

زنان به طور غریزی و طبیعی دوستدار و مولد زیبایی هستند. بر اساس این تعریف، حدید خود را دشمن خود به عنوان یک زن می داند. چرا که او  سازه های زیبا طراحی نمی کند. برای او داشتن کیفیات اساسی و جوهری حرکت مهم است. او با این جسارت نه تنها مرزهای معماری بلکه مرزهای جنسیتی را هم درنوردیده است. کارهای اولیه او به طور خاص از هنر انقلابی اتحاد جماهیر شوروی، یعنی کانستراکتیوسم و سوپره ماتیسم و نیز نقاشی های هندسی تاثیر گرفته اند. تئوریسین اصلی جنبش سوپره ماتیسم یعنی کازیمیر مالویچ در سال 1928 در مورد آن می گوید"  ما فقط زمانی به درک فضا نائل می شویم که از زمین آزاد شویم. یعنی به شکلی؛ اصلی ترین نقطه گرانش از بین برود". رهایی از جاذبه زمین اصلی ترین ایده ای است که می توان آن را در آثار حدید پی گرفت. نکته جالب در مراسم اهدای جایزه پریتزکر به حدید در سال 2004، برگزاری مراسم در شهر سن پترزبورگی بود که در آن مالویچ زیسته و کار کرده بود.

طرحهای بدیع و پیچیده او برای ایجاد معماری؛ سالها با تحسینی توام با تردید روبرو بوده است اما امروزه دنیا آمادگی بیشتری برای پذیرش و ایجاد بناهای پیچیده او دارد. در آثارش نوعی تنش و ناآرامی و بی قراری دیده می شود. مانند کاریکاتوری که حالت شورشی دارد و از تکه های مشخص زاویه تند و خط های صاف و راست ساخته شده است.

از حیث بازنمایی حرکت و انرژی می توان قرابت هایی بین آثار حدید و نهضت فوتوریسم ایتالیا در اوایل قرن بیستم مشاهده کرد اما در تشبیه دقیق تر او در تاریخ معماری، هم سنخی بیشتری با معماران باروک ایتالیا دارد تا دکانستراکتویستهایی که در عکس العمل به استالین به اشکال انتزاعی روی آورند.

آنچه که زاها حدید را معماری در دوره معاصر ساخته است؛ جریان روح زمانه در سازه های اوست. بدین گونه که او معماری برای جهانی پر شتاب و سیلانی امروز طرح می کند و بر خلاف بیشتر معماران بزرگ، سبکی کاملاً آزاد، رها و بدون قید و ارجاعی به معابد یونان یا کلیساهای جامع گوتیک را در پیش می گیرد.

حدید؛ معماری است که جسورانه به ستیز با جاذبه می پردازد. این مانع، بزرگترین دشمن معماری از بدو تاریخ بوده است. سازه ها در طرحهای او، گویی مجسمه هایی هستند که قوانین گرانش را از یاد برده اند و به طرز خطرناکی نامطمئن و  بی ثبات هستند. به گونه ای که به طور قاطع نمی توان گفت که خط افق کجاست، یعنی از کجا زمین تمام و بنا آغاز می شود. از این درهم آمیزی زمین و معماری با عنوان فرش شهری یاد می شود و همین عدم قطعیت یکی از پایه های اصلی هنر معاصر است. این سازه های حسی و تهاجمی، انفجارهایی در فضا محسوب می شوند. به اعتقاد وی همراه با پیشرفت تکنولوژی، معماری نیز حرکت می کند  و این همراهی به شدت یادآور نوستالژی قرن بیستم است، یعنی زمانی که معماری مدرن و  تکنولوژی صنعتی با هم متحد شدند تا پیشرفتی اجتماعی را شکل دهند.

ایرادی که او به معماری بیشتر شهرهای بزرگ می گیرد عدم سرمایه گذاری برای "عمومی سازی" است. به این معنا که افراد فقیر و ثروتمند نمی توانند در کنار هم زندگی کنند. ساختمانهای وی تک نقطه ای نیستند و تلاش برای تعامل با محیط خود دارد. او همچنین سنت استفاده از زوایای 90 درجه را به کنار گذاشت و الگوهای غیرعمودی و زوایای نامتعارف را جایگزین آن نمود. از دید او این موضوع؛ سکون موجود در شهرهایی قدیمی همانند پاریس و  ونیز را  می تواند از بین ببرد و به آنها انرژی بخشد.

ساختمان مرکزی BMW، غرفه متحرک شانل، پیست اسکی برگیزل، موزه ماکسی، ویلای کاپیتال هیل، مرکز ورزشهای آبی لندن و مرکز فرهنگی حیدر علی اف از نمونه آثار خلاقانه و بدیع این معمار نام آور است. و...